Şehirlerin hayata açılan sokaklarını hiç tanımaz onlar
Ne doğan güneşi gördüler ne gökte parlayan bir yıldız
Hapishane parmakları gibi ince telden kafeslerde yaşar
Doğanın şefkatinden uzakta her biri birbirinden yalnız
Yeşil çimlerin kokusu bir çınarın gölgesi nasıl şey acaba
Kuyrukları hırçın rüzgârda bir uçurtmaya dönüşür mü?
Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Devamını Oku
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız