Bilgi Dağı Şiiri - Muharrem Taç

İşte orada duruyor
Kızıla kanmış bulutların altındaki
Kara ve yüce bilgi dağı
Azamet ve haşmet sahibi

Erenler ne vakit dönüp de baksalar
Hep gönüllerinde bir yerde
İşte o dağın ak gölgesi yürür

Hiç sesini çıkarmaksızın orada duran
Ve bilgi asasını taşıyandır o

Pek çok yiğit baş koymuştur
Lakin ömürleri yetmez buyuruldu

Akılların yolları zaman zaman birbirlerini kesmeye meyleder
Ve bu yollar öyle çetrefil öyle şaşkın
Yürür ki kimse dönüp de
Arkasında yükselen yolu uzun kendi yüce
Bilgi dağına dönüp de bakmak istemez

Neden?

Oysa herşeyin orada yazılı olduğundan
kimsenin kuşkusu kalmamıştır

Duygular nefes alıp verirken
Galeyana gelir, tutuşup aşktan tadar insan,
Kimi kez ağlar,
Unutur geçmişini ama her seferinde
Çatlak dudaklarını serin bir suya değdirmez
Bıkkınlık gelinceye değin bu hep böyle mi sürecektir?

Bir gökyüzü kadar geniş kalpler varken
Neden dönülmez öze?

Rüzgarın alıp götürdüğü kum taneleri gibi
Oradan oraya
sürüklenip
Obadan obaya
Anadan anaya süzülen ışık bizim değil miydi?

Yeterince toprak kaymadı mı içimizden
Yeterince kirlenmedik mi Allah aşkına?
Ne zaman atlayıp geçsem şu insanlık çitinden dışarıya
Solgun papatyalardan başka ne gördüm?

Kadirşinas zaman, iki kolunu düğümlemiş
Bekliyor
Oklar gerilmiş kösler vuruyor
İnsan kendisini öldürmekten
Şöyle bir baş kaldıracak mı diye,

Ama

Nafile demekten de kendini alamıyor,

İşte orada duruyor
Kızıla kanmış bulutların altındaki
Kara ve yüce bilgi dağı
Azamet ve haşmet sahibi

Erenler ne vakit dönüp de baksalar
Hep gönüllerinde bir yerde
İşte o dağın ak gölgesi yürür