Bilgi aklın, aşk ruhun, sevda ihlasındır!

Ne kadar emek verirsen
Ve hatta yolunda kul olmak için azmetsen
Şuur ve izandan şayet habersizsen
İraden için zafiyet hükmederken
Avunma ve aldanmak için aranma
Tercihin atine açılır unutma

Aşk için sıdalanma
Emeğin miktarınca nasibin haktır anla
Sünnetullah fermandır okusana
Gerekçelerine vakıf olmadan hayıflanma
Korkuyu celbedeb her ne varsa
Nefsin takiyesindendir unutma

Faniye ram olma
Canan, hisssiyatından nükseder unutma
Açlığın kadar ukten lal olan kararınsa
Ecelin muvazenesinde ki sırdır korkma
Fıtratın ne söyle yakinen baksana
Aynaya baktıkça, hicran sökün eder kanma

Dön bir arkana bak
Teneşirde yatıyor sessizleşen sönmüş ocak
Onun halini şimdi kim anlayacak
En yakınları pürtelaş içinde yakınacak
Ruhunun sesine gitti, kim duyacak
Mizan sancısı başlayacak, gözler şaşasak

Bilinmeyen neydi
Ötelenin bizzat senin vazgeçilmezindi
Furkan ne büyüh hazineydi
En süslü kumaşlarda gizlenen sakindi
Aklın nerdeydi, kalbin mi istemedi
Ruhun senin olan iken hicran içindeydi

Çarşılar kalabalık
Sanki insan seli, ne kadar harap ortalık
Dinmeyen alış verişler niye birer hastalık
Her arzu mu cevaplanır,
Sualler kifayet etmeyecek nedense canım alık
Bir yarş içinde sanki insanlar
Kalpler vicdandan mı
Vazgeçmiş yoksa ortalıkta peşişanlık

Ey saki
Bakma halime tuhaf tuhaf
Yaşlılık nüksediyor, seviye irtifa kaybediyor
Anlama niçin bu kadar müşkil geliyor
Umutlar mı emelleşiyor
Nefisler mi, ruha ve kalbe hükmediyor
Anlamak için inşirah diler kalbim şimdi çok yanık