Bilesin Şiiri - Adil İslamoğlu

Neyleyim zatına Âşık olmayan kalbi,
Sinede yüktür taşımam, söküp atarım bilesin.
Bir an duysam kâfi, O Rabbine meftun sesini,
Lâl olurum Efendim, konuşmam dâhi bilesin...

Bir sen vardın Efendim, birde hasretinle inleyen kalbimin o mahzun sesi,
Ruhum her gecenin karanlığında, adınla meşk etti bilesin.
Ey nübüvvet nurunun son halkası, nasip olurmu görmek O nur cemalini,
Seni görmeyecekse kör olsun gözlerim, âmâ gezerim dâhi bilesin.

Mecnunu olmadığım sevdanın hamallığı niye ki,
Taşımam, atarım sırtımdan senden gayri ne varsa heybemden bilesin.
Aç, Susuz gezdiğim çöllerde, bulacaksam seni Ey Sevgili,
Azrail izimi sürsün, yürürüm ardıma dâhi bakmam bilesin.

Efendim; gaflete dalıp bir an unutacaksam seni,
Siler atarım zihnimden, senden gayri ne varsa bilesin.
Eğer ki taşımayacaksa bedenim, hasretinle inleyen bu kalbimi,
Tutmasın elim ayağım, yürümem dâhi bilesin.

Efendim; Bir seher vakti çalsam kapını, aralarmısın perdeni,
Razıyım bir ömür beklerim vuslatı, bilesin.
Kıtmirin olmuşum Ey Sevgili, boynumda aşkının zinciri,
Kovsanda gitmem kapından, can veririm eşiğinde dâhi bilesin.

Efendim; Sılada Mecnun, gurbette Ferhat eyledin beni,
Ne susuz çöller nede ıssız dağlar önümde engel değil bilesin.
Vasiyetimdir, Kubbe-i Hadrana nazır kazsınlar kabrimi,
Sürgünde can verirsem, naaşım inler dâhi bilesin.

Sen Terk-i Diyar etmişken Efendim, ne gündüzü beklerim nede geceyi,
Sensiz kan ağlayan gözlerim, bir lahza gülmez bilesin.
Girerim korkusuzca toprağın altına kazsınlar derin kabrimi,
Sensiz cevap vermem, Münker Nekire susarım dâhi bilesin...