Bilen yok gönül derdinden..! !

Karları yağdırdın garib başıma
Kimseler bakmıyor akan yaşıma
Aşkımı da yazın mezar taşıma
Akar gözyaşlarım bir silenim yok

Senle açan gülü hazanla vurdun
Gidişinle inan beni kavurdun
Ne gönlümü aldın ne beni sordun
Garib halimi de bir soranım yok

Acıyı tattıkça aşkla çağladım
Senin hasretinle gönlüm dağladım
Bülbül’e eş oldum çile bağladım
Has bahçe içinde lal oldu dilim

Sen benim gönlümde yediverendin
Gönül bağımdaki gülüm derendin
Şu gönül derdime çare verendin
Bu gönül derdimden anlayanım yok

Kim bilir daha var mı çekecek?
Sevda köprüsünden gelip geçecek
YÂR elinden zehir olsa içecek
Bir tas suyu alıp verenim de yok

Hangi dalı eğsem elimde kaldı
Mutluluk yerini hüzünler aldı
Sevdan beni çölden çöllere saldı
Yanmış yüreğime su verenim yok

Vuslat umutlarım,hemen soluyor
Hasret yüreğimde gamla doluyor
DURAK’ın derdinle heder oluyor
Ne çare bilen yok gönül derdimi

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
2011...KOCAELİ