Bilemezler Şiiri - Ayşe Günay Taşdemir

Sevdiceğim,
şimdi ne yazsam, ne söylesem,
hep sana dair sanacaklar.

Sadece sana değil yazdıklarım,
Hayata, zamana, anılara…
Gökyüzüne, eski mahallemde doğduğum o sokağa,
bir unutulmuş şarkıya akıyor kelimelerim.

Oysa ki daldaki kuşa, bahçedeki kediye,
Parkta oturan yaşlı teyzeye, süt kokan o minik bebeğe gidiyor yazdıklarım…

Filistin’e, Afrika’ya, yaralı coğrafyalara,
sessiz çığlıklara, unutulmuş dualara tüm sözlerim…

Fakirliğe, adaletsizliğe,
alın teri ile kazanılmış o sıcacık ekmeğe,
hakkı yenmiş emekçiye,
karanlık sokaklara, soğuk evlere benim kelimelerim…

Bir umuda, kavuşmanın o eşsiz coşkusuna,
bir tomurcuğun o güzelim çiçeğe dönüşmesine
yeşeriyor satırlarım.

Ama ne yapsam, ne söylesem,
Yine seni bulacaklar dizelerimde.

Oysa kelimelerim sadece bir yüreğe değil,
bütün dünyaya akıyor bazen…

Bilemezler.

Ayşe Günay Taşdemir
17 Şubat 2025
Ankara