Hayat kalesini aldım ben gider
Gözlerimin çile rengi nedir bilmem.
Ömür törpüsü dile düşen ölüp gittim,
Şimdi ben fani miyim ki bilemem.
Çiçek açtı soldu döktü yaprağım,
Toprağıma hasret kaldı budağım
Ayrımıyım gayrı mıyım ki bilmem
Ağlıyor şimdi yağmurun anası,
Islanırdı garip çadır yuvası
İçinde kalanı söküp atması
Biter mi bilmedim ki bilmem
Çayım açık demde kırık bardağım
Uçurumlar kuytu benim uğrağım.
Canımı yandı ki öldüm mü bilmem.
Ne faydadır giden gelmez o yerden
Kalanı götürür günün birinde
Ağlamaklı gözler görür mü bilmem.
Yaktı yüreği ölüm acısı hesap verir.
Günün ömür sancısı düşünen var mı bilmem.
Kardeş’im halbuki ayrılığın adı ölüm mü bilmem
Geleceğe döktüm közü alevi
Yangınlara sürdüm yedi alemi
Söndüreni bir gün olur mu bilmem.
Canı verdim yaratana Allaha
Kimse gelmez iki daha dünyaya
Yaşayanlar bunu bilir mi bilmem.
Kördü gözü nefsimizin yoktur imanı,
Alır gider göğsümüzden imanı
Farkına vardın mı bilmem.
İşte benim içimdeki yangınım
Nefsime kurban olmaktır tek korktuğum
Bir kez daha aldanırım mı bilmem
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
