Bilemedim Annem Şiiri - Mehmet Cıngır

Arkamdan bir karlı dağ yıkıldı,
Henüz çocuktum anlayamadım.
Sevgili annen öldü dediler,
Çok küçüktüm,bilemedim annem.

Annem, öldüğünü gizlediler,
Tarlada ekin biçer dediler,
Seni vahşî çakallar yediler,
Çok küçüktüm,bilemedim annem.

Akarsu gibi durulduğunu,
Çalışırken çok yorulduğunu,
Bir hiç uğruna vurulduğunu
Çok küçüktüm,bilemedim annem.

Aktın ak köpüklü çağlar gibi,
İş yapardın her gün dağlar gibi,
Güzelliğini mor bağlar gibi
Çok küçüktüm,bilemedim annem.

Annem, öldüğünü göremedim,
Gözyaşım sel oldu, silemedim,
Hayır duanı ben, alamadım,
Çok küçüktüm,bilemedim annem.

Adımladım bilmeden yolları,
Açılmıyor annemin kolları,
Onunla geçen kısa yılları
Çok küçüktüm,bilemedim annem.

Annem,sensiz asla yapamadım
Ayağın altını öpemedim,
Hak’kın cennetini kapamadım,
Çok küçüktüm,bilemedim annem.

Affet pek sevgili annem beni,
Cennette bulurum belki seni,
Şu yalancı dünyada gölgeni
Çok küçüktüm,bilemedim annem.

Ah annem,güzel annem,can annem!
Seni çok severim,inan annem,
Ecelle öldüğün yalan annem,
Bunu o gün, bilemedim annem.