Eskiden biz seninle
Sargın bir gülüşte
Açan karanfiller gibiydik
Maviye çalan gökyüzünde
Hilesiz bir çocuğun düşünde
Bir göçmen kuşun kanadından
Süzüle süzüle düşen tüy gibiydik
Her gidişimizde kendimizden
Çok uzaklara…
Hep dönerdik öz benliğimize
Benim avare düşlerimde
Hiçbir zaman bulamazdım
Kendimi kendimde…
O çocuğun kırılmış düşünün
İçinde…
Masum bakan o bakış hep…
Ben miydim…Hiç
Bilemedim…
Atilla YÜKÜN 13/06/2017 MANİSA
Kayıt Tarihi : 14.6.2017 12:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!