Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
evet öğreniyoruz sayın Altınok yaşamayı..düşe kalka sarp kayalıklarda budana budana..keşke hayır diyebilse insan keşke szin gibi yürekli olabilse...kutlarım Nurten Hanım..
bu anlamlı şiirinizi beğenerek okudum .tebrik ederim.. sevgiyi de fazla israf etmemek gerek değer bilene vermek gerek...selam ve saygılarımla
sözleriniz çok doğru, yaşam banada bunu öğretti,kendi kanından, geninden olmayana değer, makam, sevgi vermemeyi...
asi yüreğide zincirlemek kalıyor geriye, bir yerler gitmesin diye..
kutluyorum.sevgiler...
Varsa uzanan el daraldığında
Sarılanın sevgiyle yatağında
Kanından can vereceksin
Yaşamak nedir öğreneceksin...
//
yürekten kutlarım,güzel dizelerdi,sevgiler...
tabi, kolay değil yaşamı öğrenmek, en iyisi öğrenmeye çalışmak gibi bir şey... sağlıkla kalın...
Öğrenilecek peki ya sonra?
11 metre patiskaya sarıl ve unutul!
Eee ne oldu öğreneceğiz diye verdiğimiz onca yaşam emeği?..
Ay ne oldu bana:p
Seviyorum seni kadınnnnn:))
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta