Kapıldın baht rüzgârına, kar olup donmayı bildin!
Toprağa düştün eridin; bir dedin, dönmeyi bildin!
Kavuşmayı yok sayanın kader bakmaz gözyaşına,
Sevgilinin yokluğunu var sayıp anmayı bildin!
Aşk uğruna koca ömür geçiverse de boşuna,
Hasretten gelen acıyı, sevgiden sanmayı bildin!
Seven yürek düşmez ise gece cananın düşüne,
Kelebekler uçmasa da, pir olup konmayı bildin!
İnsan oğlu yanlışlara düşmeden bin kez düşüne;
İnandın ki yar sözüne, aşk ile kanmayı bildin!
Şair, kalpten seslenirsin içindeki ruh eşine;
En karanlık gönüllere nur olup inmeyi bildin!
Aşka aşık olup düştün yarınsız aşkın peşine,
Yorgun gönlüne düşeni yar sayıp yanmayı bildin!
Bu aşk senle toprak olur, inkar eyleme boşuna
Yaşadığın cehennemde kor iken sönmeyi bildin!
Kayıt Tarihi : 3.12.2016 10:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)