Bildim Şiiri - Çepni Serhat Öztürk

"Ân gelir!" demekten de bıkıp u-san-dım,
Düşüp düşüp kalkmaktan da bu-na-dım.
Şaşakaldım ve yolumu sa-pıt-tım,
Her seferinde kör talihime yan-dım.

Kaldırdım kendimi yerden ye-ni-den,
Ve yine tekrardan düşüp, gene yeri öp-tüm.
Ökündüm, ökündüm, ökündüm, ö kün-düm,
Doğruldumsa da gene sonunda düşecektim: bil-dim.

Nihayetinde salıverdim zihnimi ça-yı-ra,
Fakat mevlam da yok ki ka-yı-ra.
Olsun, olmasın bir mevla da ba-şım-da,
O, bu zamana kadar zaten hiç yoktu ki!