Bildiğin şeyler işte..
Sabah kalkıyorum seni seviyorum..
Sonra yarı açık pencereden içimi ürperten rüzgar girip okşuyor tenimi.
Senden biraz daha sıcak haliyle..
Yalansız bir çay koyuyorum ocağa.
Bahanesiz bi kahvaltı masası kuruyorum.
Reçelle peyniri sevdiğini hatırlayınca.
Bir lokma yiyemeden kalkıyorum.
Radyoda çalan şarkıya inanmak istiyorum.
Mutluluktan bahsediyor şarkıyı söyleyen.
Unutmak istiyorum havalandırmadan gelen kötü yemek kokularını.
Midem bulanıyor.
Tıpkı geçmiş gibi kokuyor burnuma.
Elimi uzatıyorum sana doğru yardım et,
Seni seviyorum diyorum.
Sonra telefon meşgule düşüyor.
Gözlerim dolmadan yaşlar dökülüyor.
Ben.
İnanmak istiyorum hala aklıma takılan radyodaki şarkıya.
Uykuya dalar gibiyken zil çalıyor.
Koşarak kapıyı açıp baktığımda kimse yok.
Ahh bu çocuklar.
Yine basıp kaçmışlar.
Oysa ben bir dost ayağı uğramıştır sanmıştım.
Hep konu oluyorum kandıranların masasına.
Bu sefer gerçek sanıp içecekken fincandaki kahvemi.
Sonra balkonda su bekleyen saksılarla ilgilenmeye koyuluyorum.
Laleleri görünce boğazım düğümleniyor
Ve koca gün bir yudum susayamıyorum.
Akşam oluveriyor tavanla gözlerim arasında geçen zamanda.
Kimsesiz bir kalabalığı seyreder gibi izliyorum,
Senaristliğini beynimin yaptığı filmi..
Tekrar tekrar..
Ve yine seni seviyorum öyle çaresiz teslim olup yüreğime.
Tanrım ne çok sevmişim.
Ve ne çok yetim bırakılmışım sen tarafından.
Birgün gerçekten severseniz, korkmadan haykırmayı öğrenirsiniz..!
Kayıt Tarihi : 12.10.2014 13:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!