Bu gün yine karanlığa uyandım
Karanlık ve yine karanlık
Ellerimle aradım sandalyeyi, masayı
Ve yine o bana anlatılan aydınlığı aradım.
Gün ışığıyla gelir diyorlar
Elle tutulur mu aydınlık
Benim gibi yüzü benim gibi elleri varmı?
Gerci yüzün nasıl bir şey
Ellerin dokunmaktan başka.
Benim gibi yalnızlığı
hissedebiliyor mu?
Nasıl bir şey aydınlık anlatabilirmisin?
Bir de
Gün ışıyınca
Etraf renklenirmiş
Kırmızı, sarı diyorlar
Turuncu, eflatun da varmış
Benim rengim ise
Siyah simsiyah
Ben karanlığa dokunamıyorum
Gök yüzüne mavi rengi vermişler
Elleyince elime yumuşak gelen,
Hani her zaman nemliymiş gibi olan
ve içimde bir hüzün oluşturan
Çimen dedikleri varya
Onun rengi yeşilmiş
Kar gibi beyaz,
Tarladaki
Buğday gibi
Buğday renkli,
Kahvenin rengi gibi
Esmer olurmuş insanlar.
Ah şu renkler,
Bir bilsem karın, buğdayın, kahvenin rengini
Ah bir bilsem
Gök yüzünün
Denizin mavisini
Ah şu renkler
Ah şu renkler
Renklere bir dokunabilsem
Bir hissedebilsem
Belki o zaman
Karanlığa uyanmazdım
Belki ozaman, belki ozaman.
(01/04)
(bu siir bir gece karanlıkta kalktığımda etrafımı göremediğim bir an, dünyanın güzelliklerini görememiş gözleri hiç görmeyen arkadaşları düşünmüş ve onlara yazılmiş bir şiirdir.
Gerci onların dünyayı gönül gözleriyle bizden daha güzel gördüklerini tahmin ediyorum.)
Fulya ÇelikbilekKayıt Tarihi : 16.4.2004 01:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu gün yine karanlığa uyandım
Karanlık ve yine karanlık
Ellerimle aradım sandalyeyi, masayı
Ve yine o bana anlatılan aydınlığı aradım.
Gün ışığıyla gelir diyorlar
Elle tutulur mu aydınlık
Benim gibi yüzü benim gibi elleri varmı?
Gerci yüzün nasıl bir şey
Ellerin dokunmaktan başka.
Benim gibi yalnızlığı
hissedebiliyor mu?
Nasıl bir şey aydınlık anlatabilirmisin?
Bir de
Gün ışıyınca
Etraf renklenirmiş
Kırmızı, sarı diyorlar
Turuncu, eflatun da varmış
Benim rengim ise
Siyah simsiyah
Ben karanlığa dokunamıyorum
Gök yüzüne mavi rengi vermişler
Elleyince elime yumuşak gelen,
Hani her zaman nemliymiş gibi olan
ve içimde bir hüzün oluşturan
Çimen dedikleri varya
Onun rengi yeşilmiş
Kar gibi beyaz,
Tarladaki
Buğday gibi
Buğday renkli,
Kahvenin rengi gibi
Esmer olurmuş insanlar.
Ah şu renkler,
Bir bilsem karın, buğdayın, kahvenin rengini
Ah bir bilsem
Gök yüzünün
Denizin mavisini
Ah şu renkler
Ah şu renkler
Renklere bir dokunabilsem
Bir hissedebilsem
Belki o zaman
Karanlığa uyanmazdım
Belki ozaman, belki ozaman.
anlatımı mükemmel bir şiir,çok güzel,,tebrikler Fulya hanım,,
TÜM YORUMLAR (5)