Bilaloğlu Şiiri - Talip Demir

Adı: Bilaloğlu.
Köyünün adına benziyordu.
Bu yüzden hep diline dolanıyordu.
Baloğlu – Bilaloğlu
Batıya gidenler oradan geçiyordu.
Doksan üç mayısında aniden şöhret oldu.
Bilaloğlu, insan kanı içiyordu.
Gazeteler, acı haberi yazıyordu.
.. .

Genç bir öğretmen yolda bekliyordu.
Memleket özlemi, buram buram burnunda tütüyordu.
Annesi babası, onun yolunu gözlüyordu.
Beklediği arabayı kaçırdı çok üzülüyordu.
Geç vakit Bingöl’e iniyordu.
Bahtına lanetler ediyordu.
Lakin son bileti bulduğuna şükrediyordu.
Aldığı bilet; hareket saati on sekiz diyordu.
Hayli zaman vardı ve kente doğru yürüyordu.
Bir grup arkadaşına rastladı, hepsi pür neşe gülüyordu.
O, bugün, arkadaşları yarın gidiyordu.
Ispartalı “Bugün kal, birlikte gidelim” diyordu.
Ancak bayram öncesiydi, bilet bulunmuyordu.
İçlerinden biri onu terminalden uğurluyordu.
Otobüs ayrılırken, Serikli el sallıyordu.
En son gördüğünde merdivenlerden çıkıyordu.
Canlandırabildiği son görüntüde buydu.

(Bir gün sonra)

Hainler Bilaloğlu’na pusu kurdular.
Onsekiz otobüsünü durdurdular.
İçinde vatan evlatlarını buldular.
Acımadan otuz üç fidanı yaktı, kudurmuşlar.
Caniler karanlığın arasından kayboldular.
Anaların, babaların yüreğine kor koydular.
Genç canlar vatan uğruna kurban oldular.
Tüm ülkeyi yasa boğdular.
Acı haberi, tüm kanallar duyurdular.
Zalimler, hainler Allah’ından bulasılar,
Vicdansızlar eli silahsızlara nasılda kıydılar.
. . .
Baloğlu’na da Bilaloğlu haberi geldi.
Genç öğretmeninin aklı başından gitti.
Bir gün önce, aynı saatte oradan geçti,
Arkadaşlarının akıbetinden, talihine sevinemedi.
Gözyaşlarını sildi ama gözleri dinmedi, dinlemedi.
O olayı o gün bu gündür hafızasından silemedi.

(24 MAYIS acılarını Allah bir daha yaşatmasın.)
28.05.2009