Bilal Sili Şiirleri - Şair Bilal Sili

Şafakla sayılır günler
Yollara düşer hüzünler
O ki zindan yürek inler
Kelepçeli aşkım benim

Gül olur mu kara çalı

Bu aşkın çözemem bilmecesini
Yaşa dersin bana her hecesini
Eller günü gördü ben gecesini
.....Sen demeden diz mi çöker dağların
.....Beni durdurur mu bilmem çağların

Sen ne sanırsın hayatı
Sürdügün el saltanatı
Olsan bolu beyin' atı
Birgün tökezler düşersin vay
Vay vay vay vay bana vay
Vay vay vay vay sana da vay

Özlem rıhtımında
Bekliyor bir gemi ' seni beni '
Açılıp gitmek için maviliklere
Yelken diye astım gülümsemeni
Birazdan birazdan..
ardımızda kalacak ' bu şehir

Güne şafak sökerim
İçime düşer sancı
Gözüm yaşı dökerim
Deme bana yalancı

Yollar uzak gelemem

Gönlünde ki umutlar
Gerçekleşir dilerim
Doğum gününü kutlar
Yüreğinden öperim

O ceylan gözlerine

Sarılıpta sancağa
Canlar düşer toprağa
Ateş gibi ocağa
Yanar yüreklerimiz

İmrallı'dan seslenir

Kelimeler çaresiz
Anlatamaz halini
Yine kaldı kimsesiz
Üzülmez mi Alemi

Ceylanı yok çıkamaz

Üşüdü yüreğim Agustos şafaklarında
Patlayan bir mermi gibi gidişin şakaklarımda
Gözlerimde kan kırmızı güller açıyor
Bir şiir intihar ediyor
Ben masum degilim 'Sen hiç
Tüm şehir seni konuşuyor

Gönlümün sarayında
Senin yerin yok artık
Kahrolurum diyemem
Biz ne günler yaşadık

Talan ettin aşkımı