Dokunur geceler kendimden kaçamam
Derdim büyük ama herkese açamam
Kapalı bir kalbin anahtarı değilim ki
Olamam yasak bir aşkın tiryakisi
Daha başından belliydi
Hatırla!
Sırtımızı
Ağaçların gövdesine dayadığımız günleri.
Çıplak ayaklarımızla
Toprağı iliklerimize kadar hissederdik.
İçimiz kamaşırdı.
Savaşmak seninle
Belki bir yere kadar
Susmak ama öyle
Geceden geceye
Bitmiyor günahlar
Söyle nereye kadar
Şimdi erkenden uyuyorum artık.
Eskisi gibi geç saatlere kadar kafa tutmuyorum gecelere.
Tütünü bıraktım,
Okumayı,
Hayal kurmayı,
Düşünmeyi…
Gülüşümden vurdun
Hiçbir sebep yokken
Sildin bir kalemde
Attın acılara
Anladım ki sen
Seni sevdim seveli
Bulamadım yolumu
Abonesi oldum
Bütün karakolların
Gecem yok gündüzüm yok
Bir veda bile etmeden
Terk edeceksin bu şehri,
Üzeceksin bir ömür…
Gözünü bile kırpmadan
Yakacaksın, farkındayım.
Ve bu son diyorsun her seferinde.
Tanrının yarattığı bütün kutsalları
Bir dua gibi diline doluyorsun.
İlahi bir sınır çiziyorsun sonra.
Yemin oluyorsun, söz oluyorsun.
Yetmiyor gücüm aşka
Hep bir savaştayım
Düşer üstüme yalanlar
Sığınırım sayfa sayfa
Acım kadar büyük sevdam
Gidemem bendeki senden
Farkında değilsin.
Hiçbir zaman da olmayacaksın.
Hala bıraktığın yerde bıraktığın gibiyim.
Bir elimde kırılmış yıllar,
Bir elimde şeytan işi kırgınlıklar.
Tüketmekten korktuğum tek şey
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!