Çarptın kapıları yine
Sevmeye doyamazken
Çiğnedin kuralları
Ayrılıktan eser yokken
Suçladın kalbimi
Küstürdün geceye
Daralıyor ruhum
Uzadıkça yollar
Alışkın değilim
Bitmedi masallar
Dolmadı yerin
Bir görsen içimi
Yüzümü aynada bıraktım,
Galgota’da çarmıha gerilirken bir peygamber.
Çocukların gülüşlerini çalıyorum şimdi,
Yalansız bakışlarını, hayallerini
Ve nedensiz mutlu oluşlarını…
Kimliğimi kaybettim uzak düşünce senden,
Yüzündeki çizgiler çıkmaz birer sokak
Anlamadan yürümek mümkün değil
Haber vermeden çekip gitmiş yıllar
Üzmüş seni çok derinden bir ihtimal
Kayboldu cesaretim halini soramam
Aşılması zor ne engeller aştım
Bir kez olsun dönüp bakmadım
Yalvarmadım sen bile giderken
Söküp attım kalbini kalbimden
Şahidim olsun yorgun geceler
Pişman değilim bekleme benden
İkimizin de suçu yok
Bahaneler ayırdı bizi
Sitem etmeye hakkımız yok
Gel unutalım olanları
Yok istemezsen eğer
İlk düştüğü yerden vurulurmuş insan
Vuruldum bende ilk düştüğüm yerden
Kanlar içinde kaldı gecem bir sözünle
Tutamadım kendimi uzak durunca sen
Ağladım duvarlar sanki bana kıyamet
Failim olma ne olur sarıl yeniden
Şöyle bir baktım
Değişen bir şey yok
İkimizden başka
Uçurumlar aynı
Mevsimler farklı
Tükeniyoruz
Bıraktığın yerde
Bıraktığın gibiyim
Değişen bir şey yok
Hala özlemindeyim
Hep seni arıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!