Bilahare Şiiri - Ömer Çelik

Şu kalenin surları balyozlarla kırılsa
Yaşanmış öyküleri destan olur dillerde.
Antik temellerine mercan köşkler kurulsa
Acaba neler saklar pembeli panjurları?

Gama, çileye doygun eşrafın figürleri
Çilingir sofrasında devrin haramileri.
Afili aşüfteler doldurur kadehleri
''Zat-ı şahanelerin'' kim bozar sefasını?

Ölüm varsa her ömrün biter baharı yazı
O muhannet dostları, kem günde uğramaz mı?
Kimisi Lasvegas'ta, kimisi damda sızar
Sezmez mi arif olan, tescilli kurnazları?

Bre gafil mizanın, kılı kırk yarar derken
İnce ayarlı mıydı, vicdanın sesi kadar?
Seyre dalsan ömrünü, gözlerin tavandayken
Şevk ile doldurduğun, heybende neler kaldı?

Merhamet haram derken emektar sefillere
Mevla'm insaf eder mi kul hakkı yiyenlere?
Tapusunu koysalar kefenin yan cebine
Aklar mı malın, mülkün, bariz günahlarını?

Dünya güzel bir sahne, şirin bağlar, bahçeler...
Kaalü Bella'dan beri, kul ektiğini biçer.
Kimi bezm-i alemde, meşale yakar geçer.
Firaki'den neşriyat, Nemrut'un şeri kaldı.

Zalim, mazlum ayırmaz, güneş herkese doğar
Kainatın kaidesi, kulun naturası var.
Bilahare her lafın öyküsü, kıssası var
Bitirir üç-beş kelam, fikir kargaşasını.