Bil/sen -I Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

Öldürdüğüm zamanlar içinde
Yaşatabildiğim kadar varsın sen
Sanma ki sustuğum kadar çoksun
İçimde sakladığım çığlık kadarsın sen..

Bilsen…

Beklemenin sancısı düştü göz ucumdan
Bir uçurumdan bıraktım günaha kendimi
Kimsesiz vakitlerde ölümcül kavgaların
Kan revan direncine yasladım sensizliğimi..

Ay’ı tam yüreğinden vurdular
Sürgüne yolladılar göğün mavisini
Toprağın rahminde öfkeyi döllediler
Susturdular doğmamış çocuk seslerini…

Yazgısı kör kuytularda kurşuna dizilen
Yosma bir kadın telaşında kıvrandı şehir
Uzak iklimlerin yorgunuydu sevişmeler
Efkarın dumanından düş/tü, sızlandı şiir…

Karaya vuran dalgaların hüznünde insan
Çakıl taşlarında sakladığı amansız sabır
Gel-Git sorgularında sus, yüzünde isyan
Kumlarda sessiz bir hoşçakalın izleri kalır...

Gitmek, seni özlemekten ibaret zaman
Teninde yorulduğum akşam zulası
Küfürbaz öfkemde sessizce kanayan
Yüreğime sapladığın kurşun yarası….

Çarmıha gerilen çocuk düşleri
Sen kokan ellerimde saklı cinayet
Gölgemi ısırırken köpek leşleri
İçimde son nefesini veren masumiyet..

Söyletme beni
Sana öykündüğüm her akşamda
Sabaha çıkmaz sancılar taşırım ben
Kaç kez vururum kendimi bakışlarında
Kaç kez yeniden doğarım bu aşkın küllerinden…

Bil/sen……