Bil Ki Sevgili Şiiri - Mustafa Parlak

Düşlerdim mutluluğumuzu,mateminde en son gecenin.
Gurbet bizdeydi, biz gurbette esiriydik, hasretinin!
Elem dolu acı veren buğusunda gözlerinin.
Bilki sevgili ondandır sana gurbetliğim.

Denizi düşünürdüm, yıldızları, birde seni!
Düşünürdüm! güneşin olmayan gölgesini?
Kabuslarım olurdu, gecenin yalnız sessizliği,
Bilki sevgili ondandır, sana sessizliğim!

Kaleme alırdım en adi yalnızlığı,
Kurşun gibi düşerdim,can üstüne!
Hissedermisin,hiçliğe akmış gözyaşlarımı,
Bilki sevgili ondandır,sana koybolmuşluğum.

Mısralarım dile gelirdi.
Hece hece sen dökülürdün dilimden.
Bin kere yansamda! bir ah etmezdim.
Bilki sevgili ondandır, sana yanmışlığım.

En güzel kandilleri yanardı,gece gökyüzünün!
Bir eksikliği vardı, baktıkça yüzünün,
Sana aitti, senin di özünün!
Bilki sevgili ondandır, sana mutluluğum.

Haydi sadakasını ver bana tebessümünün.
Ne olur! Ben esiriydim, gülen yüzünün.
Azad etme beni, ben seninle! Mutluyum.
Şimdi gülmeyen yüzünde, bir ben harabım...