Bil Bilebilirsen Şiiri - Özcan Kurt

İnSANın sayısı çoğaldı emme, inSANlık yitti bitiyor,
İşi biten el olup zorda, tanımıyor bilmiyor,
Alır belki diye bakıp. selam dahi vermiyor,
Gel de aynı mekan da birlikte kal kalabilirsen..

Kendi kendine olamazsın, ekmeğe maya gerek,
Kaçıp sığınmak değil, yükseğe dağa ermek,
Canı görmeden, kabil mi kendini bilmek,?
Gel de aynı kazanda, birlkte, ol olabilirsen...

Ham sofi geçmez akçe, öteye harf ekip söz deriyor,
Kılı kırk yarmadan bakalım köprüden kim geçiyor?
Herkes Cennet bekleyip, yaşarken hulle biçiyor,
Beden de, ateşten gömlekmiş giy giyebilir isen..

Özvecan'ım ömür bitti vade kalmadı,
Havanda kepek döğdü, tarlada dene olmadı,
DÜŞün taşın, hilkat fıtratına aklı varmadı,
Gel de, ALAK'da yazanı OKU ve BİL bilebilirsen..
ÖZ VE CAN