Bıktım İlla Şiiri - Bayram Kaya

Yazgım bu, bu telaşta.
Dünüm başka
Bugünüm başka.
Taklit bile edemem
Kendimi o aşkla.

Düzlem farklı
Boylam ve boyut.
İçeriği haklı
Düşünülmesine
Yönlenmesine
Koyut.

Seni mest eden
Söylemin öylesine kolay.
Söyleyemem öyle
Kendimle alay.

Düşünme
Bir makas açınımı
angı.
Birden değil
Süreçlerin birikimliliği
İle yangı.
Ki farklı farklı
Nicelenen.

O yangı ki sövmez
Öldürmez.
Dövmez söndürmez
Karşıtı ile gelişir
Kısır değildir doğurgan
Tehditkâr değildir
Sen bilirsin
Demez inanmazsan
Yarınlarda çatır çatır
Yanarsın.
Senden benden
Bağımsız
Ve umursamaz.

Bilmediğimi mi sanıyorsun?
Ahmaklığına kanıyorsun.
Parçala kardeşim
Levhaları.
Lime lime, paçavraları!

Şöyle bir şey söyle
Tartışılsın böyle
Zamana zemine
Direnemesin öyle
Pahalı olsun ama
Bağıntılı dursun.

Bilgi yanlışlaşmıyorsa
Akilde.
Bir yanlışlık var
Bu nakilde.

Bildiktir bize haşır ile
Sual olmuş günler.
Söylenmedik ne kalmış,
Tanıktır dünler.

Şimdi yeni
Bir şeyler söylemek
Gerek.
Aksi zırvadır
Mış muş dur
Sonrası
Sonu sonek.

Soyut tevilde ise
Zırvadır yine.
Bakın aksakallılara
Kan-terden belli
Görün ki ne.

Kıyam ile fecirdir
Durumlu sorunsal.
Mavaldır öteye, beri değil
Ezber;
Bozulmazsa yorumsal!

Bıktım artık teraneden.
Bir arpa boyu gitmeyen.
Kendini tekrarlayanın.
Sönüktür halesi.
Sportif olmayanın,
Sakızıdır egalesi.

Hep yeni sanırsın.
Bir şey yaptığına kanarsın.
Birde istihza
Çokbilmişçe;
Lügatindir giydirme(!)

Oysa zavallılığın okunuyor
Biçareliğin dokunuyor
Acınılıyorsun öçbem
Acınılmaktasın.

Acaba mı? Demeden!
Sırf söylüyor olmayı
Hem eden.
Her kuşkusunu zemmeden.
Zemi kemde barı beden.

Üretmeyen darlığın
Bir yerde başladığı
Avuntusu
İlk basamaktır o.
Bir çekil dimi maazallah(!)
Paldır küldür
Yerle yeksan.

Dünde aittir.
Bilinmedik ne kalmış?
Şimdi yeni gerek.
Yeniye de yeni.
Barı dil barı an
Etmişse senle beni.
Bir acep,
Vuslata son erek.

Başkasının ipi ile
İnmez kuyuya.
Hemen
Basamak oluşturur
Huyu bu ya.
Ehli cahil küfürdedir
Duya duya.
An gelir
Kullanımın rahatında
Şükür der
Bilmez ki küfrünü yer.

Zaman evmez
Bilgi gevmez.
Asılsa bile
Oluşuma
İlgi duymamayı,
Sevmez.
Ufaklılıklar gibi
Sinmez.
İnsanlığa yar olmazsa
Yaraları dinmez

Bu Sevgileri,
Mitlerle vurmak.
Ahmaklıkta
Şöyle bir durmak.
Çocuk öcüler gibi
Alamadığını ödeşmeye,
Havale ile kurmak.

Soyut tevile düşmüyorsa
Olur, mu maval?
Dinlemede beriki
Tedirgin olmadan kaval!
Milyonlar enerjice beyin
Zeval.

Bayram KAYA

11.11. 2006