Ne çilem varmış meğer şu dünyada,
Çektiğim şu çilem, canıma yetti,
Şu çilem yüzünden, küstüm hayata,
Hayat beni doğduğuma pişman etti.
Gülmedi yüzlerim, yalan dünyada,
Çilem yüzünden, küstüm ben hayata,
Yaşanan her günüm, dert verdi bana,
Hayat beni, doğduğuma pişman etti.
Çilemden çok çektim, gurbet elinde,
Neler çektim neler, bilmez hiç kimse,
Ne para ne’ de mal, yoktur gözümde,
Hayat beni, doğduğuma pişman etti.
Ömrümün sonuna, yaklaşırken ben,
Âleme şer oldum, düştüm gözlerden,
Şu ömrümün sonuna ben de gelirken,
Hayat beni, doğduğuma pişman etti.
20 Şubat 2013
Ahmet Yüksel ŞanlıerKayıt Tarihi : 20.2.2014 22:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!