Bıktım Ben Senden Şiiri - Süleyman Yavuz

Döne dolaşa
Bir yukarı
Bir aşa
Bıktım ben senden
Yitip geçip giden
Ey ömürüm

Güldürdün mü sanki beni
Öldürdün mü sandın beni
Bükünce o dik başımı
Yıktın mı sandın beni
Bıktım ben senden
Ey hayat

İndirince gözümden yaşımı
Kaybedince kavim kardeşimi
Yok, ettim zannettin sen beni
Bükülünce yenilmez bileğimi
Bitirdin mi zannettin sen beni
Bıktım ben senden
Kahpe kaderim

Düşünce saçıma aklar
Olunca elim yüzüm çizgi çizgi
Solunca tenimin rengi
Bittim sandın sen beni
Öldüm mü belledin yoksa
Bıktım ben senden
Hayâsızca geçen
Ey yıllar