Bıktım Şiiri - Arif Kurtasay

Bir kere bile dokunamamaktan
Ellerini tutamamaktan
Gözlerinin içine bakıp da
Kendimi görememekten bıktım

Kül olacağımı bile bile
Sevda ateşine yürümekten
Paramparça olacağımı bile bile
Uçuruma yürümekten bıktım

Bu sefer farklı deyip
Başka beklemekten
Ve sonunda yine
Kendimi kandırmaktan bıktım

Sevda nöbetinde yalnız olmaktan
Mehtaba tek başıma dalmaktan
En uzak yıldız gibi
Yalnız olmaktan bıktım

Mavi göklerde hayal kurup da
Gerçeğin körkuyusuna düşmekten
Benim en güzel hayalimin
Başkasının gerçeği olmasından bıktım

Gözlerime inat
Kalbimi dinlemekten
Gerçeğe inat
Hayallere güvenmekten bıktım

Gönlümdeki deli taylara uyup da
Buralarda duramam
Neyse!Bu kadar şeyden
Bıktım zaten
Ve yanıma sadece
Yalnızlığı alıp gidiyorum...