Bıktım Şiiri - Veysel Şimşek

Yalanlar kol gezer gerçekler uzak,
Tükenmez dertleri kimlere yazak,
Yalancı yalanla olmuş yüzü ak,
Utanmaz arsızın arından bıktım.

Bunu yapan iki ayaklı yılan,
Bilmez dünya fani kendisi yalan,
Şer olur şerciden geriye kalan,
Çakalın çukalın şerinden bıktım.

Korkağın peşinde aslan olanlar,
Marifetmiş gibi bakıp gülenler,
Düşünmezki sual verir ölenler,
Akıllı ukala zorundan bıktım.

Bir söz var korkağın Anası ağlamaz,
Zorbalık insana fayda sağlamaz,
Öğüt versen derki beni bağlamaz,
Uyanık şeytanın köründen bıktım.

Kendini aynada dev gibi gören,
Yalan dolan ile dümen çeviren,
Mert dururken namerdin izini süren,
Cahil cehaletin zorundan bıktım.

İnsana eğitim veren okuldur,
Dünyayı ayakta tutan akıldır,
Herkes bu dünyada tanrıya kuldur,
Lüzumu olmayan sorundan bıktım

Tanrım uzak tutsun şer ile şere,
Neden kaldık akıl almaz devire,
Lanet dünya değil Veysele göre,
Nedense şimdiden yarından bıktım.