Bıktım Şiiri - Fatih Tutuk

bir zalim oturmuş gönül tahtıma
kurtaramıyorum kendimi ondan
her adım atışta yolun sonunda
yeniden en başa dönmekten bıktım

gördükçe onu ellerin yanında
bir ateş yükselir sanki ruhumda
dua gibi ismi dudaklarımda
günde beş vakitte anmaktan bıktım

evlenip gideli çok zaman oldu
ayrılığı öyle zor yaman oldu
ne bu ateş söndü ne duman oldu
hasret ateşiyle yanmaktan bıktım

gözlerimi yumup düşe dalarken
onun hayalini görmekten bıktım
birazcık teselli çare ararken
her nefeste bin kez ölmekten bıktım