Bıktım Şiiri - Murat Arıcı

Ömrün baharında yorgun düşüren,
Yıllara göz kırpan hazandan bıktım.
Hiç yoktan ensemde boza pişiren,
Derdi deva diye yazandan bıktım.

Bir arı misali gezerken gülü,
Fırtına çıkarıp kırdıran dalı,
Henüz peteğime yaptığım balı,
Ansızın gelip de bozandan bıktım.

Çalışıp didindim başardım işi;
Rüsva eylemedim hem dostu, eşi.
Aramam der iken üç ile beşi,
Haksıza hak veren mizandan bıktım.

Fikrimi söyledim, dinlemediler.
Aşağı bak da bir şükret dediler.
Kendileri ne var ise yediler.
Burnu Kaf dağında gezenden bıktım.

Gayret edip zora yine dayandım.
Bu yoldan menzile varılır sandım.
Hepsi bir rüyaymış; şimdi uyandım.
Bizleri kandıran düzenden bıktım.