Bıktım Şiiri - Ruhan Karaelmas

Sürekli seni düşünüp, hayalini kurmaktan,
Bu tükenmeyen sevgi ile, sensiz yaşamaktan,
Bıktım artık hasretine zorla dayanmaktan,
Bıktım boş hayallerle, kendimi avutmaktan.

Artık hayal kurmak, beni teselli etmiyor.
Dünyam karardı, hiç bir şey beni güldürmüyor.
Seni hep uzaktan seyretmek, bana yetmiyor.
Gönlüm bu acılara karşı, yine seni istiyor.

Gönüle söz geçmiyor, artık taştı sabrım.
Bu cefayı çekmek için, bilmem ki ne yaptım?
Karanlığa gömüldüm, şimdi kabuslardayım.
Seni sensiz, uzaktan uzağa sevmekten bıktım.

Bu büyük sevgiyi, yüreğimde gizlemekten,
Her şeyden kopup, sürekli seni düşünmekten,
Çaresiz kalıp ta, acı ile seni özlemekten,
Bıktım, senden habersiz, karşılıksız sevmekten.

Sana zarar gelecek diye, her gün korkmaktan,
Sürekli büyüyen hasretinin ateşinde yanmaktan,
Bıktım artık, sevgine susayıp kurumaktan.
Bıktım senin için, her gün boşa ağlamaktan.

Sevgimi sana anlatmaya kağıtlar yetmiyor.
Sana olan sevgimin, yazmakla sonu gelmiyor.
Yazıp beklemek, sensizliğime çare vermiyor.
Şu deli yüreğim, seni sevmekten vazgeçmiyor.