Bıktım Şiiri - Şair Sefa Mert

Ye ye elmayı yetmedi mi Âdem?
Zaman Allah’a ivedi gitmedi mi Âdem?
Keşke bengi ruhumu, yokluklarla doyuraydım,
Yemek vakti gelmeden, acıkan midemden bıktım,

Düşünmemek akıldan israfım,
Bırakmıyor ki kanatlarımı hain nefsim,
Keşke bilmezlerinde kaybolmayaydım kendimin,
Uyku vakti gelmeden, kapanan gözümden bıktım.

Eşref saatlerimde, gözyaşımla yıldızlaşır ışıklarım,
Bilmem kaçı gösterir, hızlı hata sayacım,
Keşke hemen kurumayaydı matemimde ağladıklarım,
Nedamet vakti çıkmadan, işlediğim cürümden bıktım.

İhanet hançerlerine kın olmuş bedenim,
Kendimedir kendime nihayet hoşça kalım,
Keşke bir elveda istasyonuna dönmeyeydi hayatım,
Ayrılık vakti gelmeden terk edilen benden bıktım.

Kör düğüm olmuş günlerim,
Geçer mevsim, gelmez yarınım,
Keşke öldüğümü bileydi, hay haylarla çarpan kalbim,
Ecel vakti gelmeden, biten ömrümden bıktım.
Ecel vakti gelmeden, biten ömrümden bıktım.