Bıkkın Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Doğayla bağım çoktan koptu.
Ben bu şehrin dar sokaklarını seviyorum.
İstemediğin kadar insan, kalabalıklarda
yitiyorum. Evler mağara oyukları sanki,
ilkel insanı arıyorum. Uygarlık yalancı
parıltılarıyla kuşatmış. Apartman boşluklarında
nefes alıyorum. Bütün bu acelesinde insanların,
yavaşlığı özlüyorum. Sözcükler kayboluyor
iletişim bayağılığında; insanı yeniden kuracak
olanı, gene bu sokaklarda bulacağım; durulmayan
bir kafayla, iliklerime kadar ıslanmış, beynimin
ıssızlığında yürüyorum. Yarınım yok, rüzgarın
uğultusunu damarlarımda duyuyorum.
İlgisiz yüzeylere, derinlik özleminde, kendi
çölümde ayak izlerim, son bulacağım ışık
geceden gelecek biliyorum.

23/11/2003