Bîgane Kalma!
Takvimden bir yaprak daha düşüyor,
Yaratış özüne bîgane kalma,
Vakit akşam oldu dağlar aşıyor,
Rahmanın sözüne bîgane kalma!
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Elest bezminin ne olduğuna hak-el yakin vakıf olmak istiyorsanız A'RAF SURESİNİN 172. AYETİNE BİR ATF-I NAZAR EDİNİZ LÜTFEN!
Hayırlı cumalar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta