Bir gün daha karardı işte… Sona erdi aydınlık gece… Herkesten çok dertlerime yandım ben, şimdi külleri savurma zamanıdır…
Sonbaharın gülleri açtı yine… Öyle güzel öyle mahsun, tıpkı bir masal gibi, mutlu sonla bitmeyecek… Yapraklarında hüzünler… Çiğ damlaları düşerse kırmızısına güller güler… İçlerinde bir umut yeşerir hazana rağmen… Özler güller… Sözler verir kendine “Hiç bitmeyecek, hiç yaprak dökmeyecek goncalarım her dem taze”
İçlerindeki umut sararır zamanla… Güller narin karşı koyamazlar ki sonbahara… İnanmak yeter mi ki yar… Sözler vermek, umut etmek, özlemek taze tutar mı gülleri… Gül de bilir beklenen bülbül gelmez bu baharda… Biçare bırakır ilk yaprağını rüzgarlara… Canından bir can kopar, gider uzaklardaki sevdalı bülbüle…
Bülbül habersizdir gülün büyük sevdasından… Hiç acımaz düşen yaprağına… Gülün içindeki korkular gerçektir… Akşam sefaları üzülür gülün bu haline, günebakanlar yüzünü ne yana döneceğini bilemez… Kara günler çöreklenir aylar yıla merdiven dayarken… Hep böyle hazan mevsimi yirmi dört saat… Biçare gül ne kadar direnir her dem sonbahara…
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
MUHTEŞEM..... KEYİFLE OKUDUM BU DENEMEYİ....YÜREĞİNİZE SAĞLIK.
KALEMİNİZ DAİM OSLUN.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta