Bîcan Şiiri - Büşra Arslan

I
………………………………..İlkel yalnızlığıma

terkedilmiş bir şehir kadar yalnızım
üzerimde kıtmîr yorgunluğu
kavuşmaz göz kapaklarım bu hoyrat gecelerde
şarabın kan kırmızısında ararken is/yanımı
kızıl saçlarımın alevinde
(en derinlerde gömülüdür ilkel yalnızlığım)
aç bana yüreğini Bîcan
utangaç gözlerime süzülen yetim bir şiirle geldim sana
al beni kuytularına!

Yüreğime döküldükçe sıcak aşk gazellerin
parmaklarımın dansında çalar tanrısal bir lir
sessiz yakarışlarda dirilir ruhum
(bir intihar yortusunda düş kırıklığım)
yenik düşer gözlerim
……………………gözlerine
bak bana Bîcan!
-ki bakışların-
kanayan yarınlarım

yıkık hanelere benziyor yüzüm
-bir var bir yok arası-
cemreler düş/tü teninde
tenin güneş yankısı
avuçlarımda üşüyen hâr
uzat ellerini Bîcan
en sıcak tutuşlarında ellerim
-ki ellerin-
sancıyan gecemin doğan şafağı

II

Tuğyan uçurumların kıyısında
yüreğimi yıkadım şefkat yağmurlarında
her sözcüğün değdiği acı bir hüzünle
hiçliğe savurdum sensiz yanlarımı
neden/sizdi mağrur gözlerime bulanan keder
sebep/sizdi hüznüme sebep olan kader
kağıda damlayan hecem
hüznümün feryâdıdır
al beni sensizlikten, al götür yüreğine

3/11/2007
1.30