Bıçak Olmuş Sözü Saklayan Dil

BIÇAK OLMUŞ SÖZÜ SAKLAYAN DİL

Rotası belirsiz bir ok
Fırladı şuursuzca dil yayından
Kime zarar vereceği belli değil
Hangi yüreği kanatacak
Hangi gözlerden yaşlar sağacak

Keskin sirke küpe zarardır ya hani
Kırılan sadece küp mü dost hanesinde
Her bir söz keskin bıçak
Delik deşik ederde yüreği
O bıçak olmuş sözü saklayan dil
Hesap sorar mı kendinden.

Zamansız savrulan rüzgar
Toz duman getirirde gökten
Kirletir ellerinle yetiştirdiğin çiçeği
Yüzünü kaplar da topraktan tabaka
Bekler yağmuru çıkmak için ortaya
Tozu getiren bulut
Özür diler mi
Yağmura sardığı yükten

Gönül hanesinin dost köşesinde
Hepsi üç kişiydiler
Günlere güller yüklemekteydiler
Bıcaktan keskin sözü dilden dökene kadar
Ya şimdi….. ya şimdi
Yazık ettiler

Ya ok atmalıydın baştan ya bıçak saplamalıydın
Ne yarası derin sızlardı, ne zarar verirdi küpüne sirke
Rüzgar bile sadece toz alırdı üzerimizden
Düşünseydin bir kez yere tükürmeden
Son sözü en baştan söylemeden
Akıl mizanında tartmalıydın
Dostluk ipini koparmadan.
Ya da susmalıydın, susmalıydın.

2009-Süleyman KARACABEY