Üşendim dur demeye, öylece yağdı yağmur
Kurumuş dudağımla, izledim mahmur mahmur
Su gibi kaydı zaman, döküldü beyaz beyaz
Yandığım her gecede, yeniden vurdu ayaz
Yalnızlığa göç etmek, baştan doğum misali
Benim büyümem için, gurbetin yok emsali
Yolu kaybettim ilkin, ışıklar söndü bir an
Yıldızlar vardı gökte, seyyaha umut sunan
Hep anamı özledim, bir de canım babamı
Unutmadım hiçbir dem, yırtık pırtık abamı
‘Kalem keskin kılıçtan’, ilkin bunu öğrendim
O dem neden şairler, zindan gördü efendim?
Kalbimden tuttu beni, kalbi yırtık bir leyla
Hep yakar durur imiş, yumuşak bir edayla
Oyalandım taşlarla, gelip giderken şehre
Yeni kardan adamlar, öpülmez garip çehre
Gelinlik gibi beyaz, bu şehrin kara kışı
Suyunu içen bilir, görünmez gözün yaşı
Erzurum ah Erzurum, civanın ilk durağı
Yârime versen yine, öptüğüm tek duvağı
Üşendim dur demeye, öylece yağdı yağmur
Kurumuş dudağımla, izledim mahmur mahmur.
06.2014
Kayıt Tarihi : 21.11.2020 21:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!