Bî-sütûn-ı gamda urdum taşa başı başa taş
Kûh-kenden kalmadum girü bu ben âvâre baş
Âşiyân-ı ‘ışk bozmadı serümden seng-i ta’n
Gerçi dirler ki yırak gider elün atdıgı taş
Hattun irdi çîn-i ebrûlar ider pey-vestegîn
Hayat hattında acemi tayfalardık.
Ne avunduk sevinç müsveddeleriyle;
aşktan ikmale kaldık...
Bak her sabah bağıran yeni sabaha,
artık iklimler değişmiş, kuşlar da gitmiş,
Devamını Oku
Ne avunduk sevinç müsveddeleriyle;
aşktan ikmale kaldık...
Bak her sabah bağıran yeni sabaha,
artık iklimler değişmiş, kuşlar da gitmiş,




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta