Bi anaları üzülür diye burulurdu yürekle ...

Yürek bu adam yürek ezilmezmi sanırsın
Dün gibi hatırladığım dağlara düşen acısıyla.
Hep aynı çocuklar onlar aslında biri gidip diğeri gelse de
Bir köşesinde memleketin gülen yüzlerini hatırladığım
Hep aynı çocuklar onlar.
Kızsalarda şikayet etselerde gururluydular
Nasip olurmuydu öyle herkese
Gecenin kara ayazında soğuk çelik elde sesizce bir çukurda
Beklemek kapısını koca bir devletin.
Kaldırdıkça postalları tozu toprağı
Ben derdi her adımları ben memleketim.
Ellerim karadeniz gözlerim ege
Herbir parçam toprağından suyundan
Kalbimse tüm anadoludan.
Bıraktım geldim çok zaman oldu dağlıcadan
Onlar orda aynı yüzleri gülen çocuklar.
Ne kadar özledim sizlerle bilseniz yemeği
O kendi ellerinizle yaptığınız esmer ekmeği.
Ölümmü hiç korkmazlardı
Bi anaları üzülür diye burulurdu yürekleri okadar.