Bezirgan Şiiri - Abdullah Haktankaçmaz

Sermaye az, kendi cambaz.
Mal alır, mal satar,
Helale haram katar,
Belki çok kârla, bel ki de az,
Müşteriler yolunacak kaz.
Kandırmak onun işi,
Müşteri kaçmasın diye,
Altına yapar çişi.
Bilmez ki utanma ar,
Yoksa adı neden tüccar,
Sermaye çok, güven yok.
Ham alır, mamül satar.
Kârını mala katar, sıkıntı yok.
Müşteriler zengin ve tok.
Çoğunluğu hacıdır,
Herkes kardeş, bacıdır.
Ömür boyu muhacir,
Bunun adı da tacir.*
Sermaye yok, yalan çok.
Din satar, kendinde yok.
Ötekine nefret kusar, bühtan* atar.
Tek tâati,* servetine servet katar.
Yeminlerle kendin aklar,
Müşterisi cahiller ve ahmaklar,
Yalansız yemin etmez, ederse batar,
Müşterisi bir kullanım, kullanır atar.
Söz de verse, çizer yan,
Çünkü o bir bezirgan.*
Uyan artık, behey gafil,
İki dünyan olur sefil,
Uykundan uyanamazsan,
Bir gün geçer üstünden fil.

*Bezirgan: Alışverişte aşırı kâr amacı güden tüccar.
*Bühtan : Kara çalma, suç yükleme, iftira.
*Tâat : İbadet, itaat etmek, söz dinlemek.
*Tacir : Ticaretle uğraşan kimse, tüccar.

Yazılış: 08.04.2018