Bezirgan Şiiri - Kasım Kobakçı

Taştan engeller yıkılıyor, kurak arazilerime,
Amazon'da sürüklenen o köylünün, çıplak yaralı ellerine,
Haysiyet, bit pazarında harcandı önceki gün,
Gölgesi güneyden kiralanmış, fikri kuzeyden,
Bahtı kara, gözü körleşen, bir bezirgana.
*
Koyu, bulanık ve sessiz tohum saçtım, halkın ortasına,
Korku ve biat ile, bağladım sonu,
Zümrüt yeşili, bağlar sundum önlerine,
Azıcık makam, azıcık şöhret, azıcık han,
Ne basit değil mi, tükeniyor işte onur,
Vah, yok mu seçecek ateşi kimse,
Hiç değmez ki?
Fikirden muaf olan, biçareye.
*
Kumdan setler çöküyor, ıslak kıyılarıma,
Tuna'da kaybolan mültecinin titrek, ıslak omuzlarına,
Cesaret, bir panayır yerinde devredildi geçen gece
Aslı doğudan devşirilmiş, zihni batıdan,
Sesi kısık, kalbi taşlaşan, bir hükümrana.
*
Keskin, soğuk ve yabancı bir rüzgar üfledim kalabalığa,
Şüphe ve gaflet ile, kilitledim kapıyı,
Gümüş renkli, nehirler müjdeledim onlara,
Birazcık uyku, birazcık rüya, birazcık taht,
Ne ucuz değil mi, yok oluyor işte benlik,
Hey, yok mu durduracak bu seli, kimse,
Dert olmaz ki?
Aklı firar etmiş olan, kitleye.