Bezginlik Şiiri - Kenan Çarboğa

Yaka silktim bu dünyadan ben yaka
Usandım ben, usandım ben, usandım!
Her tarafı yalan dolan, fiyaka
Usandım ben, usandım ben, usandım!

Yılık göze sürme yaptı hezeni
Baş eyledi kapı kapı gezeni
Düzelttikçe dağılıyor düzeni
Usandım ben, usandım ben, usandım!

İt çatladı ardım sıra ürmekten
Yoruldular dost boyası sürmekten
Namertleri, nankörleri görmekten
Usandım ben, usandım ben, usandım!

Uyuz kürük semirdikçe kürk attı
Zincir kırdı, nal eskitti, örk attı
Akrabalar, akreplere fark attı
Usandım ben, usandım ben, usandım!

Havuroğlu, soysuzları sevmekten(!)
Haşlamaktan, taşlamaktan, dövmekten
Kaçaklara, köçeklere sövmekten
Usandım ben, usandım ben, usandım!