Bir uyku halinde canım,
Ve aklımda tüm yeni doğan bebekler bedenler.
Bilmiyorum ama sanki içeriden içeriden bir nakahat yiyor tüm dünyamı,
Durmayan susmayan an(ı) aç kemiriyor beni,
Bir düşünce oluyor,bir felaket,bir erezyon,
Sanki günden güne eriyorum,tükeniyorum,
Umut sinyalleri gönderirken hayata kendime buradayım bile diyemiyorum,
Yüreğimde kekremsi bir tat,
Ağdalıyor yaşama arzumun üsündeki zührevi sevgi tabakasını.
Ve acıyor(um) kendiliğidenliğime..
Kayıt Tarihi : 3.5.2011 23:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!