Bezgin Şiiri - Osman Özata

Hayat bazen ağır gelir insana
Ömrü dünya bitmeyecek sanırsın
İnsanoğlu müpteladır nisyana
Düş kuyuya gerçek dostu tanırsın

Evet, bugünlerde biraz bezginim
Ruhum bu cana yenik düşüyor
Boş ver zaten bu âlemde gezginim
Gerçeğim yalana yenik düşüyor

Otuz iki yıldır bu dünyadayım
Ne yaptım ne ettim elimde ne var?
Doğduğumdan beri hep rüyadayım
Evvelim, ahire olmuş perdedar

Aslında anladım sırrı dünyayı
Zor değilmiş zannedildiği kadar
İşimiz var bırak hayal rüyayı
İmtihan var mükâfat var bedel var

Sevemedim şu dört grup insanı
Küstah nankör vefasız ve şımarık
Görün artık gönlümdeki isyanı
Hüzünlerim yaşantıma tek tanık

İnsan önce bir kendine bakmalı
Ne söylüyor önce can mı canan mı?
Kibir varsa önce onu yakmalı
Sahip kim olmalı nefs mi vicdan mı?

En mühim sınavın senin bu karar
Âdemoğlu iyi yap hesabını
Kaybedersen sana kalan hep zarar
İyi oku şu dünya kitabını

Hukuki der ey insan artık uyan
Müşteki olma da etrafına bak
Ömür kısa geçiverir de zaman
Bitiverir ömür denen yer mutlak
Gideceksin geldiğin gibi çıplak
Son misafir kapı çalmaz tak tak tak

Osman Özata
03.03.2010 / Samsun