Bezgin Şiiri - Şenol Şener

Ömrüm böyle geldi geçti
Sürünmekten bıktım artık
İçim kan ağlarken mutlu
Görünmekten bıktım artık

Dosttan aldım hep yarayı
Doladılar iftirayı
Al hayâl edip karayı
Bürünmekten bıktım artık

Güven duyduğum fertlere
Göğüs gerdiğim dertlere
Mert sandığım namertlere
Direnmekten bıktım artık

Gün doğmayan sabahlardan
Boşa aldığım ahlardan
Şu sebepsiz günahlardan
Arınmaktan bıktım artık

Su kattım dost kırbasına
Omuz verdim torbasına
Muhannetin urbasına
Sarınmaktan bıktım artık

Sözeri son ver sözüne
İlişme çekil özüne
Gülsünler diye yüzüne
Yaranmaktan bıktım artık