Bezgin Şiiri - Hatem Mahmutoğlu

Hayata dair güzellikleri bir bir siliyor sanki Geçen acımtırak günler. Zaman ağlamaya gebe bir demde Tüm gemilerin battığı batık arifesinde Ömür yaşam bana neden hep iki yüzlü oldun Kayıp şehirlerin yitik umutlarında BEZGİN,im Bir yolculuk başladı nereye ki niçin ki Sebepsiz nedensiz kuruyan hayat ağacı Kök tutmadı dal budak salmadı ahh İnsanların garip gördüğü tüm hataları Yanlış şarkıları ben mi söyledim acaba Anlamsız şiirleri ben, mi yazdım ki yargılanırım ahh Her şeye gülmeyi her şeyi dalgaya almayı O kadar isterdimki hayatı saçmalıklarıyla yaşamak Deli dolu sorgulamadan yargılamadan bezmeden ahhhh İflas etmiş umut sermayesinde kirliliğin izleri Kirletilmiş sevdamda ayrılığın acımsı tadı Acımsı ayrılığın ertesinde koca bir hiç kalmış Onca yaşanmışların silindiği bir hiçlik ne acı Asırlık dediğim o büyük sevdamı bitmeyen tutkularımı Üç güne sığdırmak nasılda kolay gelmiş sana ki Yaşandı ve bitti bu masal diye biliyorsun doğruydu Senli başlayan senlide bitmişti belki Ya sensiz başlayan benim masalım ne olacak Kim bilir belki bir gün diye daha kaç roman olur Kaç sayfa doldurur ve bu sayfaların kahramanı hep BEZGİN olur tek başına yani bir kişilik sevdanın arenasında Bir kişinin saltanatı hüküm sürer 25.02.2008