Bez giyesin Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

yangın aydınlığı
yüreği gürleten aştır
nasılda pençe vuruyor
kuzgun sürüsü gözleriyle
yangın yangın gülüyor yüreksiz
bu göğüs geçirmeler acı
bu duvar susmalar rezil
nasılda bir yalnızlık bu
dişlerimi çiğnemekten yoruldum
kanlı gözlerle bakıyorum
görüyorum gözlerimde susarak
aşksız yürek yoksulluktur
anlımın çırası solarak
oy benim destan kederim

Bir ayrılık rüzgarı yüklenip umutları
Götürdü bakışını gözlerimden uzağa
Saçların gövdemden koptu da göçtü
Götürdü kokusunu aşk tenimden uzağa

Her sözün bir canandı
Yalanın canım aldı
Yalan insanı bitirir
Geriye neyin kalır

Sevda senin neyine
Gam düşsün yüreğine
Yalan yastığın olsun
Bez giyesin eynine