Hayatta kimsesiz biçare tektim
Felekle savaştım acılar çektim
Gönül bahçeme kaygılar ektim
Şöyle toplayıp da deren olmadı.
Geceme darıldım,günüme küstüm
Hediye et sensiz bıraktığın yüreğime.
Hiç sevmediğini,
Ölüme pusular kuran,
Zalimlerden kalma ayrılıkları,
Bir cümle kadar yer tutmadı adın diye söyle.
Hadi
Havanın yağmurlu bir günün de,
Sevgilisini düşünen elleri cebin de,
Korkunç bir ümitsizliğin için de,
Birini görürsen beni hatırla…
Issız bir köşede kendinden geçmiş,
Şöyle küçük bir ev düşün,
Kalabalıktan uzak,
Nehir kenarında,
Ufak birde bahçesi,
Sevip sevilen iki kişi,
Sonra cıvıl cıvıl çocuklar,
Gül olsa açardı yılda bir kez
Kül olsa tozardı közde bir kez
Hatayı kendinde gör be bir kez
Kaderin değil bu,bu senin suçun.
Aşkı noksan olan beklerken davet
Hasretim,
Özlemler dizildi yüreğime,
İçim buruk,
Yıkık şimdi hayallerim.
Özledim dağ kekiği kokulu tenini,
Her Sabah uyandığımda,
Zifiri karanlık
Ve
Ben seni düşünüyorum yine
Öyle karanlık bir yerdesin ki,
Seni gözlerimin önüne getiremiyorum.
Sen
Gönül yorgunluğumun/un
Bilmem kaçıncı gecesi
Ömrümü kanatan
Ağıtlarıma dokunma
Yalnızlığın feryadı
Uçurumlarında sessizlikti çığlığım
İçimden çığlık atarak susuyorum...
Susuyorum...
Yüreğimde o kadar güzelsin ki...
Susuyorum...
Demiştim ya yüreğim üşüyor sevgili’.
Şimdi yüreğim susmayı öğreniyor
Sen;
Nereden çıktın karşıma,
Suskun sakin hayatıma kasırgalar boranlar estirdin,
Nasıl girdin yüreğimin en kuytu köşelerine,
Ve
Sen Kim din?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!