Sensizlik değil ki acıtan,
Sensizliğimden olsa sana gelirdim yine.
Sensizlik değil ki, beni yanlız kılan,
Sensizliğimden olsa, senin olurdum.
Sensizlik değil ki benim tek sıkıntım,
Sensizliğimden olsa seni çekerdim.
Sessizliğimle başbaşa kalmıştık,
Yine sensizliğin vurduğu,
O günlerden bir gün.
Ve gözlerim hep seni aradı ufukta,
Dönmeyeceğini bile bile.
Gökyüzü de bir gün terk edip gitmeyecek mi bizi nasıl olsa?
Tüm insanlığı, kainatı bırakıp gidip bir daha gelmeyecek.
Şimdi sen gittin diye mi üzüleyim ben,
hay sen çok yaşa be.
Yaşa,
Yaşa ki gör nasıl terk ediliyormuş, nasıl çekip gidiliyormuş...
Gece olunca insanın içine düşen aşk parçası idin sen yada acı,
evet evet acı,
sen acıydın bana acınası halinle...
*yt*
Yalnızlık mı acıtan? Yoksa yanlışlık mı açıdan?
Anlaması mı zorlayan? Ağlaması mı?
...
*yt*
Tam da gönlümden, kimse yok mu? derken,
Düşen yağmurun taneciğiydin sen.
Ne de harika bir şeydi Allahım,
Bu benim ıssız tenime işleyen.
Umutsuzluğuma, umut yeşerten,
Gözlerin diyorum mesela,
Onlar varken dünyamda,
Öyle olağanüstü bir şiir yazamam ki ben...
*yt*
Öyle bir olmalısın ki dünyamda,
Bütün dünyanın aşkları bir yana,
Gözlerinden, ta benliğime damlayan yaşın bir yana.
Gözlerinin ufkuna baktığımda,
Kalemimden kan akıtırcasına,
Hani şu yok olduktan sonra bile ışıkları üzerimizde parlayan yıldızlar gibiydi ''Aşk''. Sonsuzluklarda saklı bir ışıktan ibaret...
*yt*
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!