Uçsuz bucaksız bozkırlarda atlarım koşardı.
Ve o atların üstünde küçük bir çocuk yaşardı.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
müthiş bir beyit gerçekten doğa ile insan ikilisi özetlenmiş üstad izin verirse bu beyiti bozkırana şiirimde temel yapı taşı olarak kullanmak isterdim
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta