Uçsuz bucaksız bozkırlarda atlarım koşardı.
Ve o atların üstünde küçük bir çocuk yaşardı.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
müthiş bir beyit gerçekten doğa ile insan ikilisi özetlenmiş üstad izin verirse bu beyiti bozkırana şiirimde temel yapı taşı olarak kullanmak isterdim
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta